(1)
ਵੱਜਣ ਸੰਖਲੋਕੀਂ ਨਹੀ ਉਠਦੇ
ਭਾਵੇਂ ਕੁਕੜ ਬਾਂਗੇਂ
ਵੱਤਰ ਸੁਕੇ
ਚੁਕ ਹਲ ਪੰਜਾਲੀ
ਪਾਂਦੇ ਨੇ ਬੀ ਸਿਆੜੀਂ
(2)
ਪੱਥ ਪਾਥੀਆਂ
ਕੰਧੀਂ ਲਾ ਸੁਕਾਈਆਂ
ਵਿਹੇਲੀ ਗ੍ਹੀਰਾ ਲੱਗਾ
ਚੁਲੇ ਚ ਡਾਹਿ
ਰਿਣ੍ਹੀ ਸਬਜੀ-ਦਾਲ
ਗ੍ਹੀਰੇ 'ਚ ਬਿਲੀ ਸੂਈ
ਇੰਜ:ਜੋਗਿੰਦਰ ਸਿੰਘ ਥਿੰਦ
(ਅੰਮ੍ਰਿਤਸਰ---ਸਿਡਨੀ)
28 February 2014
22 February 2014
18 February 2014
ਪੰਜਾਬੀ ਗਜ਼ਲ
ਦਿਲ ਦਿਲਦਾਰ ਨੂੰ,ਵਹਿਮਾਂ 'ਚ ਪਾਈ ਰੱਖਦੇ ।
ਉਡਿਆ ਏ ਕਾਂ ਬਨੇਰੇਓਂ, ਆਸਾਂ ਨੇ ਟੁਟੀਆਂ
ਸਿਰ ਸੁਟ ਐਵੇਂ, ਢੇਰੀਆਂ ਨੇ ਢਾਈ ਰੱਖਦੇ।
ਉਂਗੂਠੇ ਤੇ ਠੋਡੀ ਰੱਖ, ਬੂਹੇ ਵਲ ਤੱਕ ਤੱਕ
ਇਕ ਦੋ ਉਂਗਲਾਂ, ਦੰਦਾਂ 'ਚ ਦਬਾਈ ਰੱਖਦੇ।
ਤਲੋ ਮੱਛੀ ਹੋਕੇ, ਭੱਜ ਭੱਜ ਜਾਣ ਬੂਹੇ ਵੱਲ
ਰੋਟੀ ਪਾਣੀ ਭੁਲ, ਜੁਤੀਆਂ ਘਿਸਾਈ ਰੱਖਦੇ।
ਪਤਾ ਏ ਕਿ ਜਾਣ ਵਾਲੇ, ਕਦੀ ਨਹੀਓਂ ਮੁੜ੍ਹਦੇ
ਦੀਪ ਆਸਾਂ ਦੇ, ਫਿਰ ਵੀ ਜਗਾਈ ਰੱਖਦੇ ।
ਕਦੀ ਫਕੀਰ, ਕਦੀ ਸ਼ਹਿੰਸ਼ਾਹ, ਮਰੀਦ ਕਦੀ
ਭਾਗ ਬੰਦੇ ਨੂੰ, ਕੀ ਤੋਂ ਕੀ ਏ ਬਣਾਈ ਰੱਖਦੇ ।
"ਥਿੰਦ"ਉਠ ਵੇਖ, ਉਹੀਓ ਲੰਗ ਦੇ ਨੇ ਪਾਰ
ਨਾਲ ਕਾਫਲੇ ਜੋ, ਪੈਰਾਂ ਨੂੰ ਮਿਲਾਈ ਰੱਖਦੇ।
ਇੰਜ: ਜੋਗਿੰਦਰ ਸਿੰਘ ਥਿੰਦ
(ਅੰਮ੍ਰਿਤਸਰ--ਸਿਡਨੀ)
15 February 2014
Subscribe to:
Posts (Atom)