ਗਜ਼ਲ਼

ਨਾਂ ਤੂੰ ਜਾਣੇ ਨਾਂ ਮੈਂ ਜਾਣਾਂ,ਫਿਰ ਵੀ ਸਾਂਝ ਪੁਰਾਣੀ ਲੱਗਦੀ ਏ

ਆਏ ਵੀ ਨਾਂ ਖਾਬਾਂ ਵਿਚ, ਪਰ ਸ਼ਕਲ ਪਹਿਚਾਣੀ ਲੱਗਦੀ ਏ

ਮਿਟੀ ਤੇਰੀ ਮੇਰੀ ਇਕੋ ਜਿਹੀ,ਖਿਚ ਵੀ ਦਿਸੇ ਬਰਾਬਰ ਹੈ

ਮੁੱਦਤਾਂ ਹੋਈਆਂ ਭੁਲੀ ਨਾਂ ਇਹ, ਓਹੀ ਕਹਾਣੀ ਲੱਗਦੀ ਏ

ਪਾਗਲਪਣ ਹੈ ਜਾਂ ਕੋਈ ਕਰਿਸ਼ਮਾਂ,ਜਾਂ ਅੱਸਰ ਮਸਾਨਾਂ ਦਾ

ਉਠਦੇ ਬਹਿੰਦੇ ਦਿਸਣ ਚੁਫੇਰੇ, ਅਨੋਖੀ ਹੀ ਤਾਣੀ ਲੱਗਦੀ ਏ

ਜਿਥੇ ਨਿੱਘ ਨਹੀ ਮਿਲਦਾ, ਸਾਨੂੰ ਅਪਣੀਆਂ ਬੁਕਲਾਂ ਦਾ
ਤਾਂ ਓਥੇ ਰੂਹਿ ਤ੍ਰਿਹਾਈ ਨੂੰ, ਹਰ ਚੀਜ਼ ਬੇਗਾਨੀ ਲਗਦੀ ਏ

 ਸਮਝ ਨਹੀ ਆਉਂਦੀ ਮੈਨੂੰ ਕਿ, ਮੈਥੋਂ ਕਿਸੇ ਨੇ ਕੀ ਏ ਲੈਣਾ
ਕਿਹੜੀ ਰੂਹਿ ਹੈ ਮੇਰੇ ਪਿਛੇ ਜੋ, ਮੇਰੀ ਦੀਵਾਨੀ ਲੱਗਦੀ ਏ 

ਗੈਰਾਂ ਹੱਥੋਂ ਮਰ ਕੇ ਵੀ ਤਾਂ, ਉਕਾ ਚੈਣ ਨਹੀ ਮਿਲਨਾਂ ਸਾਨੂੰ

ਅਪਣਿਆਂ ਹੱਥੋਂ ਮੋਤ ਵੀ ਸਾਨੂੰ, ਬਹੁਤ ਸੁਹਾਣੀ ਲੱਗਦੀ ਏ

"ਥਿੰਦ"ਹੁਣ ਜੱਦ ਉਹ ਭੁਲ ਭਲਾ ਕੇ ਆ ਗਐ ਤੇਰੇ ਦਰ ਤੇ

ਨਾ ਬੱਖਸ਼ੇਂ ਤਾਂ ਦੁਣਿਆਂ ਨੂੰ, ਇਹ ਤੇਰੀ ਨਾਦਾਨੀ ਲੱਗਦੀ ਏ

            ਇੰਜ: ਜੋਗਿੰਦਰ ਸਿੰਘ "ਥਿੰਦ"

                           ( ਸਿਡਨੀ )