ਪਂੰਜਾਬੀ ਗਜ਼ਲ

ਰੋਸ਼ਨੀ ਏਨੀ ਵੱਧ ਗਈ ਕਿ,ਕੁਜ ਵੀ ਦਿਖਾਈ ਨਾ ਦੇ
ਰੌਲਾ ਰੱਪਾ ੲੇਨਾ ਪਿਆਂ ਕਿ,ਕੁਜ ਵੀ ਸੁਨਾਈ ਨਾ ਦੇ

ਹਸਣਾ,ਰੋਨਾ,ਚੁਪ ਹੋ ਜਾਣਾ,ਕੁਜ ਏਦਾਂ ਦਾ ਮਹੌਲ ਸੀ
ਬੇ-ਤਿਹਾਸ਼ਾ ਜ਼ੁਲਮ ਸਹਿੇ,ਉੱਕਾ ਪੱਥਰ ਦੁਹਾਈ ਨਾ ਦੇ

ਹੱਥ ਮਾਲਾ,ਦਿਲ ਕਾਲਾ,ਬੁਲਾਂ ਤੇ ਹਾਸੇ ਪਰ ਮਨ ਖੋਟੇ
ਯਾ ਰੱਬ ਕਿਸੇ ਨੂੰ ਵੀ ਤੂੰ,ਇਹੋ ਜਿਹੀ ਖੁਦਾਈ ਨਾ ਦੇ

ਪੀਕੇ ਤਾਂ ਕਈ ਡਿਗਦੇ ਨੇ,ਚੁਰਾਹੇ ਚਿ ਗੱਲੀਆਂ ਚਿ
ਸੂਫੀ ਹੀ ਡਿਗਦਾ ਫਿਰਦਾ,ਰੱਬਾ ਐਸੀ ਰੁਸਵਾਈ ਨਾ ਦੇ

'ਥਿੰਦ'ਔਖ੍ਹਾ ਬੜਾ ਏ ਹੁੰਦਾ,ਸੱਬਰਾਂ ਦੇ ਘੁਟ ਪੀ ਲੈਣੇ
ਦੁਸ਼ਮਨ ਨੂੰ ਵੀ ਯਾ ਖੁਦਾ, ਦਿਲਬਰ ਦੀ ਜੁਦਾਈ ਨਾ ਦੇ

ਇੰਜ: ਜੋਗਿੰਦਰ ਸਿੰਘ "ਥਿੰਦ"
(ਸਿਡਨੀ)

ਪਾਣੀ-ਬਚਾਓ

ਛਪੜ ਸੁਕੇ
ਸਭੇ ਲਜਾਂ ਅਲੋਪ
ਭੌਂਣੀਆਂ ਖਾਲੀ
ਕੀਤਾ ਸਮੇੰ ਕਰੋਪ
ਢਾਂਬਾਂ ਸੁਕੀਆਂ
ਸੁਕੇ ਨਾਲੇ ਨਿਕਾਸੂ
ਪਿਆਸੇ ਪਛੂ
ਨਲਕੇ ਨੇ ਬੇ-ਦਮ
ਪਂਛੀਂ ਹੈਂਕਣ
ਕਈਆਂ ਛਡੇ ਦਮ
ਖੇਤਾਂ ਦੀ ਰੂਹਿ
ਟਿਂਡਾਂ ਵੇਖੋ ਰੁਲਣ
ਢਠੇ ਨੇ ਖੂਹਿ
ਜ਼ਂਗਾਲੇ ਨੇ ਪਾੜਛੇ
ਲੋਹਾ ਵਿਕਿਆ
ਕੌਡੀਆਂ ਦੇ ਹੀ ਭਾਅ
ਵਂਡਾਂ ਪਾਈਆਂ
ਵੇਖੇ ਹਥੇਲੀ ਜਟ
ਲਭਾ ਨਾ ਕਖ
ਆਓ ਸਭੇ ਕਠੇ ਹੋ
ਕਰੋ ਵਿਚਾਰ
ਪਾਣੀ ਏ ਸਾਡੀ ਜਾਣ
ਕਰੋ ਅਧਾਰ
ਜੇ ਗਿਆ ਵੇਲ੍ਹਾ ਲਂਘ
"ਥਿਂਦ"ਭੁਜੇਗੀ ਭਂਘ

ਇਂਜ: ਜੋਗਿਂਦਰ ਸਿਂਘ ਥਿਂਦ
(ਸਿਡਨੀ)