ਬੂਟਾਂ ਵਿਚ ਸੋਚ,
ੳੁਹ ਇਕ ਪ੍ਰਾਇਮਰੀ ਸਕੂਲ ਵਿਚ ਸੌੜੀ ਸੋਚ ਵਾਲਾ ਅਧਿਆਪਕ ਹੈ। ਇਕ ਪਿੰਡ ਵਿਚ ਨੌਕਰੀ ਕਰ ਰਿਹ ਹੈ।ਵੇਖਣ ਚਾਕਨ ਨੂੰ ਚੰਗਾ ਭਲਾ ਲਗਦਾ ਹੈ।"ਪਰ ਅੱਕਲਾਂ ਬਾਜੋਂ ਖੂ੍ਹਿ ਖਾਲੀ" ਵਾਲੀ ਗੱਲ ਬਿਲਕੁਲ ਉਸ ਤੇ ਢੁਕਦੀ ਏ।
ਰੱਬ ਦੀ ਕਰਨੀ ਕਿ ਉਸ ਦਾ ਵਿਆਹ ਇਕ ਪੜੀ ਲਿਖੀ ਕੁੜੀ ਨਾਲ ਹੋ ਗਿਆ। ਮੂਰਖਾਂ ਦਾ ਟੱਬਰ----ਕੁੜੀ ਮਾਰੇ ਮੱਥੇ ਨੂੰ ਹੱਥ--
ਪਰ ਹੁਣ ਕੀ ਕਰ ਸਕਦੀ ਸੀ----ਇਹ ਤਾਂ ਖੈਰ ਸੀ ਕਿ ਕੁੜੀ ਪੜੀ ਹੋਣ ਕਰਕੇ ਲਾਗੇ ਹੀ ਸਰਕਾਰੀ ਦਫਤਰ ਵਿਚ ਸਰਵਿਸ ਕਰਦੀ ਸੀ।
ਇਸ ਲਈ ਪੈਸੇ ਧੇਲੇ ਵਲੋਂ ਨਿਰਭਰ ਨਹੀ ਸੀ----ਨਹੀਂ ਤਾਂ ਆਦਮੀ ਨੇਂਘ ਚੋਂ ਜੂੰ ਨਾ ਕੱਢੇ--ਜਮਾਂ ਈ ਕੰਜੂਸ। ਸੌੜੀ ਸੋਚ ਤੇ ਕਂਜੂਸੀ ਦਾ ਇਕ ਨਿਮੂਨਾਂ ਉਦੋਂ ਸਾਹਿਮਨੇ ਆਇਆ ਜਦੋਂ ਉਸ ਦੇ ਤਿਨ ਕੁ ਸਾਲ ਦੇ ਬਚੇ ਦੇ ਪੁਰਾਨੇ ਬੂਟਾਂ ਦਾ ਸਜਾ ਬੂਟ ਕਿਤੇ ਗੁਮ ਹੋ ਗਿਆ।ਫਿਰ ਕੀ ਸੀ----ਘਰ ਵਿਚ ਵੱਖਤ ਪੈ ਗਿਆ----ਸਾਰਾ ਘਰ ਫੋਲ ਮਾਰਿਆ---ਬੂਟ ਨਾ ਲੱਭਾ--ਬੰਦੇ ਨੇ ਅੱਕਲ ਦੁੜਿਈ ਤੇ ਬੱਚੇ ਦਾ ਖੱਬਾ ਬੂਟ ਲੈਕੇ ਨਾਲ ਲੱਗਦੇ ਸ਼ਹਿਰ ਚਲਾ ਗਿਆ---ਹੱਥ ਵਿਚ ਖੱਬੇ ਬਟ ਨੂੰ ਵਿਖਾਕੇ ਉਸ ਨਾਲਦਾ ਸੱਜਾ ਬੂਟ ਹਰ ਬੂਟਾਂ ਦੀ ਦੁਕਾਨ ਤੇ ਭਾਲਦਾ ਰਿਆ । ਦੁਕਾਨਦਾਰ ਓਹਦੀ ਮੂਰਖਤਾ ਤੇ ਹਸਦੇ ਰਹੇ-----ਪਰ ੳੁਹਦੇ ਤੇ ਕੋਈ ਅੱਸਰ ਨਾ ਹੁੰਦਾ---ਸਾਰਾ ਸ਼ਹਿਰ ਗਾਹਿ ਮਾਰਿਆ ----ਬੂਟ ਕਿਥੋਂ ਲੱਭਣਾ ਸੀ--ਸਾਰਾ ਦਿਨ ਮੂਰਖਤਾ ਦਾ ਤਮਾਸ਼ਾ ਕਰਕੇ "ਘਰ ਦਾ ਬੁਧੂ ਘਰ ਨੂੰ ਆਇਆ।

ਲੋਕੀ ਹੱਸਣ
ਬੁਧੂ ਕਰੇ ਤਮਾਸ਼ਾ
ਹੱਥ 'ਚ ਕਾਸਾ

    ਇੰਜ: ਜੋਗਿੰਦਰ ਸਿੰਘ "ਥਿੰਦ"
                    (ਸਿਡਨੀ )