ਗਜ਼ਲ
ਬੜੇ ਖੂਬਸੂਰਤ ਵੋ ਗੁਜ਼ਰੇ ਪੱਲ, ਜੋ ਮੇਰੇ ਹੋ ਕਰ ਨਿਕਲ ਗੲੈ
ਉਨਕੀ ਗੁਸਤਾਖੀਆਂ ਤੋ ਦੇਖੋ, ਦੋ ਪੱਲ ਖਿਲੋ ਕਰ ਨਿਕਲ ਗੲੈ

ਮਹਿਕ ਖਿਲਰੀ ਹੈ ਚਾਰ ਚੁਫੇਰੇ,ਸਾਨੂੰ ਹੀ ਰਾਸ ਕਿਓਂ ਨਾ ਆਈ
ਖਿੜੇ ਹੈਂ ਗੁਲਾਬ ਮਗਰ ਦਿਲ ਮੈਂ, ਕਾਂਟੇ ਚਬੋ ਕਰ ਨਿਕਲ ਗੲੈ

ਹੋਂਟ ਉਨਕੇ ਸਿਲੇ ਹੂਏ ਥੇ ਮਗਰ, ਆਖੋਂ ਮੈਂ ਥੀ ਤੇਜ ਬਿਜਲੀਆਂ
ਖਵਾਬੋਂ ਮੈਂ ਆਕੇ ਪਾਸ ਬੈਠ ਕਰ, ਪਲਕਾਂ ਧੋ ਕਰ ਨਿਕਲ ਗੲੈ

 ਮਿਠੀ ਯਾਂਦੇਂ ਦੇ ਮਿਠੇ ਮਿਠੈ ਪਲ, ਹੱਥ ਆਉਂਦੇ ਹੀ ਰਹਿ ਜਾਦੇ
ਦਿਲੋ-ਦਿਮਾਗ ਵਿਚ ਓਨਾਂ ਯਾਦਾਂ ਦੇ , ਹਾਰ ਪ੍ਰੋ ਕਰ ਨਿਕਲ ਗੲੈ

ਓਨਾਂ ਨੂੰ ਤਾਂ ਅੱਜ ਵੀ ਬਿਨਾਂ ਜਿਝਕ,ਸ਼ਰੇ ਆਮ ਵੇਖੋ ਯਾਦ ਕਰਦੇ
ਕਿ ਫਾਇਦਾ ਏ ਮਿਠੀਆਂ ਯਾਦਾਂ ਦਾ,ਪੈਂਡੇ ਤਾਂ ਰੋ ਕਰ ਨਿਕਲ ਗੲੈ

"ਥਿੰਦ"ਪਤਾ ਹੈ ਕਣੀਆਂ ਬਣ ਉਹ,ਮਿਲ ਗੲੈ ਨੇ ਸਮੁੰਦਰਾਂ ਵਿਚ
ਅਲੋਕਾਰ ਪੀੜਾਂ ਉਹ ਤਾਂ ਦਿਲ 'ਚ,ਇੰਜ ਹੀ ਪ੍ਰੋ ਕਰ ਨਿਕਲ ਗੲੈ
                                           ਇੰਜ: ਜੋਗਿੰਦਰ ਸਿੰਘ "ਥਿੰਦ"
                                                                  (ਸਿਡਨੀ)

                     ਗਜ਼ਲ
ਜਦੋਂ ਕੋਈ ਵੀ ਪੇਸ਼ ਨਹੀ ਚਲਦੀ, ਹੱਥ ਜੋੜਕੇ ਕਰੇ ਅਰਦਾਸ ਬੰਦਾ
ਸਾਰੇ ਬਖਸ਼ ਦੇ ਗੁਨਾਂਹਿ ਬਾਬਾ, ਅੱਜ ਤੋਂ ਬਣ ਗਿਆ ਏ ਦਾਸ ਬੰਦਾ

ਕੀਤੇ ਬੜੇ ਮੈਂ ਪਾਪ ਹੁਣ ਤੱਕ, ਪੈਰ ਪੈਰ ਤੇ ਹੋਈਆਂ ਨੇ ਬਹੁਤ ਭੁਲਾਂ
ਸੱਭ ਕੁਛ ਗਵਾਕੇ ਹੋਸ਼ ਆਈ, ਕਿਵੇਂ ਹੋਇਆ ਏ ਬੱਦ- ਹਵਾਸ ਬੰਦਾ

ਤੂੰ ਹੀ ਡੁਬਦੇ ਦੀ ਬਾਂਹਿ ਫੜਨੀ,ਤੇ ਭੱਵ-ਸਾਗਰ ਤੋਂ ਪਾਰ ਲਾਓਂਣਾ
ਚਾਰੇ ਕੂਟਾਂ ਗਾਹਿ ਲੈਈਆਂ ਤੇ, ਤੇਰੇ ਦਰ ਆਇਆ ਹੋ ਨਿਰਾਸ਼ ਬੰਦਾ

ਕਿਸੇ ਮਜ਼ਲੂਮ ਦੀ ਬਾਂਹਿ ਫੜਦੋਂ, ਜਾਂ ਪੂੰਝਦਾ ਕਿਸੇ ਦੇ ਆਂਸੂਆਂ ਨੂੰ
ਬੱਸ ਅਪਣੇ ਆਪ 'ਚ ਗੜੂੰਦ ਹੋਕੇ, ਗੇੜਦਾ ਰਿਹਾ ਏ ਖਰਾਸ ਬੰਦਾ

ਜੋ ਬਚਿਆ ਓਹੀ ਸਾਂਭ ਹੁਣ ਤਾਂ, ਘੜੀ ਪੱਲ ਦਾ ਇਤਬਾਰ ਹੈਨੀ
"ਥਿੰਦ"ਸੰਭਲ ਅੱਜੇ ਵੀ ਹੈ ਵੇਲਾ,ਬਣ ਜਾ ਪ੍ਰਭੂ ਦਾ ਤੂੰ ਖਾਸ ਬੰਦਾ
                                          ਇੰਜ: ਜੋਗਿੰਦਰ ਸਿੰਘ "ਥਿੰਦ"
                                                          (ਸਿਡਨੀ)