ਗਜ਼ਲ
ਹੁਸਨ ਜਵਾਨੀ ਸਣੇ ਮਹੱਬਤ ਤੇਰੇ ਸ਼ਹਿਰ ਵਿਕਦੀ ਰਹੀ
ਕਿਹੜੀ ਚੀਜ਼ ਏਥੇ ਹੈ ਮੈਨੂੰ ਫਿਰ ਤੇਰੇ ਵੱਲ ਖਿਚਦੀ ਰਹੀ

ਜੱਦੋਂ ਵੀ ਕਦੀ ਅਸੀਂ ਬੈਠੈ ਹਾਂ ਏਥੇ ਧੰਦਿਆਂ ਤੋਂ ਵਿਹਲੇ ਹੋ
ਸੂਰੱਤ ਤੇਰੀ ਤਾਂ ਆਪ ਮੁਹਾਰੇ ਅੱਖਾਂ ਅੱਗੇ ਟਿਕਦੀ ਰਹੀ

ਸੱਜਨ ਤੇ ਦੁਸ਼ਮਨ ਸੱਭੇ ਆਏ ਪੁਛਣ ਹਾਲ ਬੀਮਾਰਾਂ ਦਾ
ਵੱਲ ਬਰੂਹਾਂ ਅੱਖਾਂ ਲੱਗੀਆਂ ਕੱਸਰ ਕੇਵਲ ਇਕ ਦੀ ਰਹੀ

ਮਿਠੇ ਮਿਠੇ ਕੌਲ ਕਰਾਂਰਾਂ ਹੀ ਕਾਸੇ ਜੋਗਾ ਛੱਡਿਆ ਨਹੀਂ
ਹਰ ਸ਼ਾਮ ਤਾਂ ਸਾਡੀ ਹੱਸਰਤ ਤਰਸ ਤਰਸ ਮਰਦੀ ਰਹੀ

ਜ਼ਿਦ ਮੁਬਾਰੱਕ ਤੇਨੂੰ ਤੇਰੀ ਤੇ ਸਾਨੂੰ ਸਾਡੇ ਸੱਭਰ ਪਿਆਰੇ
ਹਿਜਰਾਂ ਦੀ ਇਕ ਸੱਪਣੀ ਸਾਡੀ ਹਿਕ ਉਤੇ ਲਿਟਦੀ ਰਹੀ

"ਥਿੰਦ"ਪਿਆਸੀ ਰੂਹਿ ਤੇਰੀ ਤਾਂ ਅਜੇੇ ਵੀ ਆਸ਼ਾ ਵਾਦੀ ਹੈ
ਏਸੇ ਲਈ ਤਾਂ ਉਹ ਅੱਜ ਤੱਕ ਜੀਵਨ ਗਾੜ੍ਹੀ ਹਿਕਦੀ ਰਹੀ