ਓਹ ਭੋਲਾ ਸੀ
ਉੱਡਿਆ ਉੱਚਾ ਹਵਾਵਾਂ ਦੇ ਨਾਲ ।
ਆਪਣੇ ਬਲ ਉੱਡਦਾ
ਪੈਂਡਾ ਕੱਟ ਲੈਂਦਾ ਚਾਵਾਂ ਦੇ ਨਾਲ।
ਰੇਤ ਦਾ ਘਰ ਬਣਾ
ਸਵਾਰੇ ਗੈਰਾਂ ਦੀ ਸਲਾਵਾਂ ਦੇ ਨਾਲ ।
ਸੁੱਕਣੇ ਪਾਈ ਧਰਤੀ
ਜ਼ੁਲਮ ਕਰਨ ਕਿਓਂ ਮਾਵਾਂ ਦੇ ਨਾਲ ।
ਖੂਨ ਚਿੱਟਾ ਹੋ ਗਿਆ
ਖੌਰੇ ਕਿਸੇ ਦੀਆਂ ਬਦੁਆਵਾਂ ਦੇ ਨਾਲ।
ਜ਼ਮਾਨਾ ਬਦਲ ਗਿਆ '
ਥਿੰਦ' ਤੂੰ ਵੀ ਬਦਲ ਹਵਾਵਾਂ ਦੇ ਨਾਲ ।
ਜੋਗਿੰਦਰ ਸਿੰਘ 'ਥਿੰਦ'
ਜੋਗਿੰਦਰ ਸਿੰਘ 'ਥਿੰਦ'
ਰੇਤ ਦੇ ਘਰ ਬਣਾਉਂਦਾ ਖਬਰੇ ਕਿੱਧਰ ਆਪ ਓਹ ਕਿਹੜੀਆਂ ਹਵਾਵਾਂ 'ਚ ਸਮਾ ਗਿਆ ।ਜਿਸ ਦੀ ਉਡੀਕ ਦਿਲ ਨੂੰ ਹਰ ਪਲ ਰਹਿੰਦੀ ਹੈ । ਕਵਿਤਾ ਪੜ੍ਹਦਿਆਂ ਇੱਕ ਚੀਸ ਜਿਹੀ ਦਿਲ 'ਚ ਪੈਂਦੀ ਹੈ ਤੇ ਜਿਸ ਦੀ ਕਲਮ 'ਚੋਂ ਇਹ ਸ਼ਬਦ ਨਿਕਲੇ ਹੋਣ ਓਸ ਦੀ ਦਿਲੀ ਚੀਸ ਦਾ ਅੰਦਾਜ਼ਾ ਸਹਿਜੇ ਹੀ ਲਗਾਇਆ ਜਾ ਸਕਦਾ ਹੈ ।
ReplyDeleteਹਰਦੀਪ