ਅੱਖੀਆਂ
ਬਹੁਤ ਅੱਲੜ੍ਹ ਮਾਸੂਮ ਚਿਹਰਾ
                       ਨੀਮ ਬੰਦ ਹੋਣ ਅੱਖੀਆਂ
ਕੌਣ ਕਾਫਰ ਬੱਚ ਸੱਕਦਾ
                      ਇਹ ਮੌਤ ਵਿਆਂਓਂਣ ਅੱਖੀਆਂ ।
ਕਈ ਵਾਰ ਤੋਬਾ ਕੀਤੀ
                      ਆਪ ਮੂੰਹ ਥੱਪੜ੍ਹ ਲਾਏ
ਬਾਰ ਬਾਰ ਇਸ ਗੱਲੀ
                    ਮੈਂਨੂੰ ਫਿਰ ਲੈ ਆਓਂਣ ਅੱਖੀਆਂ ।
ਬੇ ਦਿਲ ਪੱਥਰ ਬੁੱਤ ਨੂੰ ਤਾਂ
                      ਅੱਸੀਂ ਉਕਾ ਭੁਲ ਬੈਠੇ
ਹਰ ਸ਼ਾਮ ਪਿਛੋਂ "ਥਿੰਦ"
                       ਕਿਓਂ ਯਾਦ ਆਓਂ ਅੱਖੀਆਂ ।
                               ਜੋਗਿੰਦਰ ਸਿੰਘ "ਥਿੰਦ"
                                               (ਸਿਡਨੀ)