ਮੈਂ

     (1)
ਪੰਜ ਤੱਤ ਦਾ
ਹੰਡਿਆ,ਨਦੀ ਕੰਡੇ
ਮਸਾਂ,ਝਲੇ ਥਪੇੜੇ

ਮੰਗੇ ਨਾ ਮਿਲੇ
ਭੁਗਤੇ,ਜਿਨੀ ਲਿਖੀ
ਮਿਟੀ ਚਿ ਮਿਟੀ ਮਿਲੀ

    (2)
ਲੇਖ ਮੱਥੇ ਦੇ
ਕੌਣ ਬੁਝੇ ਤੇ ਦੱਸੇ
ਪਿਛਲੇ ਜਾਂ ਅੱਗਲੇ

ਮਨ ਜੇ ਖੁਸ਼
ਤਾਂ ਭਾਗ ਹਨ ਚੰਗੇ
ਨਹੀਂ ਤਾਂ ਮੰਦੇ-ਮੰਦੇ

ਇੰਜ: ਜੋਗਿੰਦਰ ਸਿੰਘ ਥਿੰਦ
               (ਸਿੰਡਨੀ)
 

ਅੱਲੜ ਪੁਕਾਰ

ਸੁਣ ਮਾਏ ਮੇਰੀਏ ਵੇਖ ਮੇਰੀ ਹਾਨਣਾ ਦਾ ਲੰਘ ਗਿਆ ਪੂਰ ਨੀ

ਜਿਵੇਂ ਢਿੱਡ ਰੋਟੀ ਮੰਗਦਾ,ਇਵੇਂ ਮਾਂਗ ਮੇਰੀ ਮੰਗਦੀ ਸੰਧੂਰ ਨੀ

ਅੱਗੇ ਸ਼ੀਸ਼ੇ ਦੇ ਖਲੋ ਕੇ, ਜਦੋਂ ਪਾਨੀ ਆਂ ਮੈਂ ਕਜਲੇ ਦੀ ਧਾਰ ।

ਕਦੀ ਕਰਦੀ ਹਾਂ ਗੁੱਤ, ਕਦੀ ਜੂੜਾ ਢਾਹਿ ਕਰਾਂ ਵਾਰ ਵਾਰ ।

ਬੁੱਤ ਜਿਹਾ ਬਣ ਜਾਂਦੀ,ਵੇਖ ਵੇਖ ਮੈਨੂੰ ਅੱਤ ਚੜਦਾ ਸਰੂਰ ਨੀ
                                ਸੁਣ ਮਾਏ ਮੇਰੀਏ ਨੀ...............

ਕਦੀ ਅੱਗ ਲੱਗ- ਲੱਗ ਜਾਏ, ਕਦੀ ਉਠ ਬੈਠਾਂ ਅੱਬੜ ਵਾਹੇ

ਲੱਗਦਾ ਏ ਬਾਰ ਬਾਰ ਮੈਨੂੰ, ਜਿਵੇਂ ਕੋਈ ਘੋੜੀ ਚੜੀ ਆਵੇ ।

ਦਿਲ ਵੱਜੇ ਮੇਰਾ ਧੱਕ ਧੱਕ, ਮੈਨੂੰ ਦੱਸ ਮੇਰਾ ਕੀ ਹੈ ਕਸੂਰ ਨੀ
  
                                 ਸੁਣ ਮਾਏ ਮੇਰੀਏ ਨੀ............   

ਗੁਡੀਆਂ ਪਟੋਲੇ ਮੈਨੂੰ ਉਕੇ, ਹੁਣ ਚੰਗੇ ਨਹੀਓਂ ਲੱਗਦੇ

ਭਾਬੀਆਂ ਦੇ ਸਭੇ ਗਹਿਣੇ , ਮੈਨੂੰ ਬਹੁਤ ਸੁਹਣੇ ਲਗਦੇ

 ਪਾ ਕੇ ਪੰਜੇਬਾਂ ਮੈਨੂੰ  ਵੇਖ , ਡਾਹਿ਼ਡਾ ਚੜ੍ਹਦਾ  ਫਤੂਰ ਨੀ

ਸੁਣ ਮਾਏ ਮੇਰੀਏ,ਵੇਖ ਮੇਰੀ ਹਾਨਣਾਂ ਦਾ ਲੰਗ ਗਿਆ ਪੂਰ ਨੀ

ਜਿਵੇਂ ਢਿਡ ਰੋਟੀ ਮੰਗਦਾ,ਇਵੇ ਮਾਂਗ ਮੇਰੀ ਮੰਗਦੀ ਸੰਧੂਰ ਨੀ

     ਇੰਜ: ਜੋਗਿੰਦਰ ਸਿੰਘ  ਥਿੰਦ
                 ( ਸਿਡਨੀ)

ਇਹੋ ਕਹਾਣੀ

1.
ਵਿੱਚ ਵਿਹੜੇ
ਇੱਕ ਬੂਟਾ ਲਾਇਆ
ਖਾਦ-ਪਾਣੀ ਪਾਇਆ
ਲੱਗਿਆ ਬੂਰ
ਤਨ -ਮਨ ਸੜਿਆ
ਕਹਿਰ ਹੈ ਵਰ੍ਹਿਆ । 

2.

ਇੱਕ ਪਟੋਲਾ
ਗੁੱਡੀ ਸਿਰ ਪਾਇਆ
ਤੇ ਲਾਡ ਲਡਾਇਆ
ਕਿੱਥੇ ਗੁੱਡੀਆਂ
ਬਚਪਨ ਗੁਆਚਾ
ਖਾਧੇ ਦੋਵੇਂ ਜਵਾਨੀ । 

ਇੰਜ: ਜੋਗਿੰਦਰ ਸਿੰਘ  "ਥਿੰਦ"
             (ਸਿਡਨੀ)

ਮਾਰ ਸੁਹਾਗਾ

(1)
ਤੜਕੇ ਉਠ
ਪਾ ਬਲਦਾਂ ਪੰਜਾਲੀ
ਕੱਢੇ ਸਿਆੜ |
     
(2)
ਪਾਉਂਦਾ ਬੀਜ
ਹੋਈ ਤਿਆਰ ਪੈਲੀ
ਮਾਰ ਸੁਹਾਗਾ |

 (3)
ਥੱਕੇ ਬਲਦ
ਪਿੰਡੇ ਦੇਵੇ ਥਾਪੀਆਂ 
ਪਾਵੇ ਗਤਾਵਾ | 


ਇੰ- ਜੋਗਿੰਦਰ ਸਿੰਘ ਥਿੰਦ
              ( ਸਿਡਨੀ)

ਕਿਸੇ ਹੱਥ ਡੋਰ

1.
ਚੜੀ ਪਤੰਗ
ਕਿਸੇ ਹੱਥ ਹੈ ਡੋਰ
ਹਵਾ ਅੱਗੇ ਕੀ ਜੋਰ
ਹੰਕਾਰੀ ਡੁੱਬਾ 
ਕਰਦਾ ਮੇਰੀ ਮੇਰੀ
ਕੀ ਹੈ ਵੁਕਤ ਤੇਰੀ |

2.
ਚਿਹਰੇ ਵੱਖ
ਰੱਬ ਨੇ ਲਿਖੇ ਲੇਖ
ਬਣਾਏ ਆਪੇ ਭੇਖ
ਬੰਦੇ ਦੇ ਕਾਰੇ
ਖੂਨ ਦਾ ਇਕੋ ਰੰਗ
ਫਿਰ ਕਿਉਂ ਏ ਜੰਗ |

ਇੰ:ਜੋਗਿੰਦਰ ਸਿੰਘ  ਥਿੰਦ
(ਸਿਡਨੀ)