ਗ਼ਜ਼ਲ                          71

ਯਾਦਾਂ ਦੇ ਵਿਹੜੇ ਵਿਚ ਕਈ ਸੁਪਨੇ ਬਣਦੇ ਰਹਿੰਦੇ ਨੇ

ਕਈ ਮੁੜ ਜਾਂਦੇ ਬਰੂਹਾਂ ਚੋਂ ਕਈ ਅੰਦਰ ਆ ਬਹਿੰਦੇ ਨੇ

ਭੁਲੀ ਵਿਸਰੀ ਸਰਦਲ ਤੇ ਅਚਨ ਚੇਤ ਝੌਲੇ ਪਾਉਂਦੇ

ਚਿਰੀਂ ਵਿਸ਼ੁਨੀ ਗਲਾਂ ਨੂੰ ਗੁੰਝਲਾਂ ਪਾ ਪਾ ਕਹਿੰਦੇ ਨੇ

ਫੜ ਫੜ ਕੇ ਜੋੜਦੇ ਰਹਿੰਦੇ ਹਾਂ ਜੋ ਡਿਗਦੇ ਝੋਲੀ ਚੋਂ

ਚਿਰਾਂ ਤੋਂ ਜੋ ਅਲੋਪ ਹੋਏ ਆਚਾਨਿਕ ਆਕੇ ਖਹਿੰਦੇ ਨੇ

ਇਹ ਵੀ ਇਕ ਅਨੋਖੀ ਚੀਜ਼ ਦਿਮਾਗ 'ਚ ਪਾਈ ਰੱਬ ਨੇ 

ਵੈਰੀ ਹੋਣ ਜਾਂ ਅਪਣੇ ਖਾਬਾਂ 'ਚ ਆ ਦੁਖ ਸੁਖ ਸਹਿੰਦੇ ਨੇ 

ਅਪਣੇ ਤਾਂ ਅਪਣੇ ਹੁੰਦੇ ਦਿਲ ਚੋਂ ਕਦੀ ਮਿਟਦੇ ਨਹੀਂ

ਕਦੀ ਕਦਾਈਂ ਉਚੇਚੇ ਹੀ ਸਿਰਾਨੇ ਆ ਖੜੇ ਰਹਿੰਦੇ ਨੇ

ਕਰਮ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਕੀਤੇ ਚੰਗੇ ਰੱਬ ਉਹਨਾਂ ਲਾਗੇ ਰਹਿੰਦਾ

"ਥਿੰਦ"ਹਮੇਸ਼ਾਂ ਖੁਸ਼ ਨੇ ਰਹਿੰਦੇ ਜੋ ਉਹਦੀਂ ਪੈਰੀਂ ਪੈੰਦੇ ਨੇ

ਇੰਜ: ਜੋਗਿੰਦਰ ਸਿੰਘ "ਥਿੰਦ"

 ( ਸਿਡਨੀ )

                                   ਗ਼ਜ਼ਲ                         70

ਨੀਤਾਂ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਦੀਆਂ ਸੱਚੀਆਂ ਸਦਾ ਹੁੰਦਾ ਬੇੜਾ ਪਾਰ

ਖੋਟ ਦਿਲ ਵਿਚ ਰੱਖਦੇ ਬੇੜਾ ਡੁਬਦਾ ਆ ਵਿਚਕਾਰ

ਜੋ ਭਲਾ ਨਾ ਸੋਚਨ ਕਿਸੇ ਦਾ ਨਾ ਹੀ ਕਰਨ ਭਲਾਈ

ਦਰ ਦਰ ਠੋਕਰਾਂ ਖਾੜਂਦੇ ਤੇ ਨਾ ਪਲਾ ਫੜੇ ਕਰਤਾਰ

ਜਿਹੜੇ ਆਪ ਹੁਦਰੇ ਹੋੜਂਦੇ ਤੇ ਨਾਢੂਖਾਂ  ਅੱਖਵਾਂਓਂਦੇ

ਆਖਰ ਬੇਬੱਸ ਹੋ ਜਾਂਵਦੇ ਜਦੋਂ ਲੱਗੇ ਟੁਟ ਗਈ ਤਾਰ

ਸਾਰੀ ਉਮਰ ਹਰ ਇਕ ਦੀਆਂ ਨਜ਼ਰਾਂ ਤੋਂ ਡਿਗੇ ਰਹੇ

ਆਖਰ ਪਛੋਤਾ ਕੇ ਸਾਰੀ ਉਮਰ ਲੰਗ ਗਈ ਬੇਕਾਰ

ਜੇ ਥੋਹਿੜੀ ਸਿਆਨਪ ਕਰਕੇ ਸਿਖ ਲੈੰਦੋਂ ਆਂਡ ਗਵਾਂਡੌਂ

ਭਲਾ ਹੁੰਦਾ ਤੇਰਾ ਬਾਂਹ ਫੜਦਾ ਅਪਣੀ ਬਾਂਹ ਉਲਾਰ

ਅਜੇ ਤਾਂ ਡੁਲਿਆਂ ਬੇਰਾਂ ਦਾ ਕੁਝ ਨਹੀਂ ਗਵਾਚਾ ਸੱਜਨਾਂ

"ਥਿੰਦ"ਨੂੰ ਪੁਛ ਤਾਂ ਵੇਖ ਸ਼ਾਇਦ ਮਿਲਾਦੇ ਪਾਲਣਰਾਰ

ਇੰਜ: ਜੋਗਿੰਦਰ ਸਿੰਘ "ਥਿੰਦ"

  (ਸਿਡਨੀ) 

                              ਗ਼ਜ਼ਲ                    69

ਅੱਖਾਂ ਲਾਈਆਂ ਨੇ ਰਾਹਾਂ ਤੇ ਕਦੋਂ ਮਿਲੂ ਮੇਰਾ ਦਿਲਦਾਰ ਆਕੇ

ਕਈ ਜੰਨਮਾਂ ਦਾ ਰਿਸ਼ੱਤਾ ਏ ਨਾਂ ਛੱਡਨਾਂ ਅੱਧ ਵਿਚਕਾਰ ਆਕੇ

ਜਿਹੜੇ ਕਹਿੰਦੇ ਸੀ ਨਿਭਾਵਾਂ ਗੇ ਆਖਰੀ ਦੱਮਾਂ ਤੀਕਰ ਸਜਨਾਂ

ਉਹ ਹੀ ਸਾਰੇ ਰਿਸ਼ੱਤੇ ਤੋੜ ਗਏ ਉਕਾ ਹੀ ਕਰ ਇੰਕਾਰ ਆਕੇ

ਦਿਲੋਂ ਚਾਹਿਆ ਸੀ ਜਿਨੂੰ ਤੇ ਕਈ ਵਾਰੀ ਖੂਨ ਵੀ ਡੋਲਿਆ ਏ

ਤਰਲੇ ਮਾਰੇ ਭੁਲ ਬੱਖਸ਼ਾਈ ਪਿਠ ਦੇ ਹੀ ਗਏ ਸਰਕਾਰ ਆਕੇ 

ਸੱਚੇ ਦਿਲੋਂ ਜਿਹਨੂੰ ਚਾਹੁੰਦੇ ਓ ਉਹਦਾ ਆਦਰ ਵੀ ਦਿਲੋਂ ਕਰੋ  

ਇਹ ਨਾਂ ਲੱਗੇ ਕਦੀ ਲੋਕਾ-ਚਾਰੀ ਲਈ ਕਰਦੇ ਪਿਆਰ ਆਕੇ

ਇਹ ਚਾਰ ਦਿਨ ਦੀ ਜ਼ੰਦਗੀ ਕਿਸੇ ਇਕ ਲਈ ਕਰੋ ਅਰਪਨ

ਨੇਕੀ ਕਰੋ ਭੁਲ ਜਾਵੋ ਅਸ਼ੀਰਵਾਦ ਦੇਵੇ ਪ੍ਰਵਰਦਗਾਰ ਆਕੇ

ਨੀਤਾਂ ਹੋਣ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਦੀਆਂ ਸੱਚੀਆਂ ਬੇੜੇ ਹੁੰਦੇ ਪਾਰ ਉਹਨਾਂ ਦੇ 

ਜਿਹੜੇ ਖੋਟ ਦਿਲਾਂ ਵਿਚ ਰੱਖਦੇ ਉਹ ਡੁਬਦੇ ਵਿਚਕਾਰ ਆਕੇ

ਤਨੋਂ ਮਨੋਂ ਜੇਕਰ ਚਾਹੁੰਦੇ ਓ ਤਾਂ ਸੱਚੇ ਦਿਲੋਂ ਕਰ ਇਤਬਾਰ ਵੇਖੋ

"ਥਿੰਦ"ਫੜਾਂ ਹੱਥ ਤਾਂ ਤੋੜ ਨਿਭਾਵਾਂ ਨਾਂ ਛੱਡਾਂ ਮੰਝਧਾਰ ਆਕੇ

ਇੰਜ: ਜੋਗਿੰਦਰ ਸਿੰਘ "ਥਿੰਦ"

( ਸਿਡਨੀ ) 

                      ਗ਼ਜ਼ਲ                       68

ਮੇਰਿਆ ਸੋਹਣਿਆ ਚੰਦਾ ਉਤਰ ਧਰਤੀ ਤੇ ਇਹਦੇ ਭਾਗ ਜਗਾ

ਫੁਲਾਂ ਵਿਚ ਮਹਿਕਾਂ ਭਰ ਦੇ ਕੱਮਲਾਈਆਂ ਕੱਲੀਆਂ ਨੁੂੰ ਮੁਸ਼ਕਾ

ਲੋਕੀ ਪਏ ਕੁਰਲਾਂਦੇ ਧਾਹਾਂ ਮਾਰਦੇ ਤੇ ਉਕੇ ਸੁਕੇ ਪਏ ਨੇ ਅਥਰੂ

ਇਹ ਧਰਤੀ ਪਈ ਤੈਨੂੰ ੳਡੀਕਦੀ ਤੂੰ ਅਸਮਾਨੋਂ ਕਦੋਂ ਉਤਰੇਂ ਗਾ

ਜ਼ਹਿਰ ਮਿਟੀ ਵਿਚ ਘੁਲ ਗਿਆ ਤੇ ਸਾਰੇ ਥੱਕ ਹਾਰਕੇ ਬੈਹਿ ਗਏ 

ਅੰਧਕਾਰ ਹੈ ਛਾਏਆ ਚਾਰ ਚੁਫੇਰੇ ਕੋਈ ਬਾਂਹਿ ਨਹੀਂ ਫੜਦਾ ਆ

ਸਾਰੇ ਡੱਕੇ ਨੇ ਅਪਣੀ ਅੰਦਰੀਂ ਤੇ ਇਕ ਦੂਸਰੇ ਨੂੰ ਮਿਲਨੋਂ ਡਰਨ

ਇਹ ਧਰਤੀ ਤੱਪੀ ਤੰਦੂਰ ਜਿਓਂ ਵੇ ਚੰਨਾਂ ਤੂੰ ਏਥੇ ਆਕੇ ਠੰਡ ਵਰਤਾ

ਦੂਰ ਰਹਿ ਕੇ ਵੀ ਤੂੰ ਇਸ ਧਰਤੀ ਨੂੰ ਹਮੇਸ਼ਾਂ ਠੰਡਾਂ ਨੇ ਵਰਤਾਈਆਂ 

ਹੁਣ ਤਰਸ ਕਿਓਂ ਨਹੀਂ ਆਂਵਦਾ ਆਕੇ ਅਪਣੀ ਖਲਕੱਤ ਨੂੰ ਬਚਾ

ਡਰ ਡਰ ਕੇ ਦੁਣੀਆਂ ਥੱਕ ਗਈ ਹੱਥ ਪਲੇ ਕੁਝ ਵੀ ਆਓਂਦਾ ਨਾਂ 

ਕੀਤੇ ਪਾਪਾਂ ਤੋਂ ਕਿਵੇਂ ਜਾਵੇ ਬਚਿਆ ਆਕੇ ਤੂੰਓਂ ਦੱਸਦੇ ਕੋਈ ਉਪਾ

ਕੱਖ ਕਾਣ ਵੀ ਹੁਣ ਤਾਂ ਵੈਰੀ ਦਿਸਦੇ ਹੱਮਦਰਦ ਨਾਂ ਲੱਭਦਾ ਕੋਈ

"ਥਿੰਦ"ਜਦੋਂ ਚਾਰਾ ਕੋਈ ਨਹੀਂ ਚੱਲਦਾ ਅਪਣੇ ਰੱਬ ਨੂੰ ਲਓ ਧਿਆ

ਇੰਜ: ਜੋਗਿੰਦਰ ਸਿੰਘ 'ਥਿੰਦ"

  ( ਸਿਡਨੀ )

                       ਗ਼ਜ਼ਲ              67    

ਦਿਲ ਮੇਂ ਜੋ ਹੈ ਤਮੰਨਾਂ ਉਸੇ ਪੂਰੀ ਤੋ ਕਰ ਲੇਨੇ ਦੋ

ਅਗ਼ਲੇ ਸਾਂਸ ਸੇ ਪਹਿਲੇ ਪਹਿਲਾ ਤੋ ਭਰ ਲੇਨੇ ਦੋ

ਭੂਲ ਜਾਨੇ ਕੀ ਆਦਿਤ ਤੋ ਹਮੇਂ ਬੜੀ ਦੇਰ ਸੇ ਹੈ

ਯਹਾਂ ਯੇ ਆਦੱਤ ਨਾਂ ਰਹੇ ਪਹਿਲੇ ਵੋ ਘਰ ਲੇਨੇ ਦੋ

ਕੋਈ ਕਰੇ ਚਾਹੇ ਨਾਂ ਕਰੇ ਤੁਮ ਨੇਕੀ ਹਮੇਸ਼ਾ ਕਰੋ

ਕੋਈ ਰਕਾਵਟ ਡਾਲੇ ਤੋ ਕਹੋ ਝੋਲੀ ਭਰ ਲੇਨੇ ਦੋ

ਸਾਰੀ ਉਮਰ ਹੀ ਗੁਜ਼ਾਰ ਦੀ ਜਿਸੇ ਪਾਨੇ ਕੇ ਲੀਏ

ਨਾਂ ਰੋਕੋ ਮੇਰੇ ਦੋਸਤੋ ਇਸ ਦਰ ਪਰ ਮਰ ਲੇਨੇ ਦੋ

ਨਾਂ ਖੁਦਾ ਹੀ ਮਿਲਾ ਨਾ ਹੀ ਕੋਈ ਹੱਮਦਰਦ ਮਿਲਾ

'ਥਿੰਦ'ਕਿਆ ਕਹੋਂ ਮੁਝੇ ਪਹੁੰਚ ਤੋ ਉਸ ਦਰ ਲੇਨੇ ਦੋ

ਇੰਜ: ਜੋਗਿੰਦਰ ਸਿੰਘ "ਥਿੰਦ"

 ( ਸਿਡਨੀ )

                ਗ਼ਜ਼ਲ        66

 ਮੇਰੀਆਂ ਗ਼ਜ਼ਲਾਂ ਬਣੀਆਂ ਸੋਚਾਂ ਦੇ ਸਿਰਨਾਂਵੇਂ  

ਮੇਰੇ ਲੋਕ ਗੀਤ ਵੇਖੋ ਬਣ ਗਏ ਮੇਰੇ ਪਰਛਾਵੇਂ

ਅੱਖਾਂ ਮੀਟ ਕੇ ਦਿਨੇ ਵੀ ਵੇਖੀਏ ਹਾਜ਼ਰ ਨਾਜ਼ਰ

ਸੁਪਨਿਆ ਵਿਚ ਆਕੇ ਬਣੇ ਮਹਿਲ ਵੀ ਢਾਹਿਵੇਂ

 

ਬੜੇ ਸਿਆਣੇਂ ਆਕੇ ਰੋਜ਼ ਹੀ ਮੈਨੂੰ ਦੇਣ ਸਿਲਾਹਾਂ

ਪਰ ਫਿਰ ਵੀ ਰਹਿ ਨਾਂ ਹੁੰਦਾ ਗੁੰਗਰੂ ਜਦੋਂ ਛੰਕਾਵੇਂ

ਬੁਲਬਲਾ ਬਣ ਤਰਦੀ ਦਿਸੇਂ ਸਮੁੰਦਰਾਂ ਦੀ ਹਿਕ ਤੇ

ਚਮੱਕ ਝੱਲ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦੀ ਇਹ ਸੁੰਦਰ ਕਿਵੇ ਬਣਾਵੇਂ

ਮੈਂ ਵਾਰੀ ਤੈਥੌਂ ਹੁਣ ਤਾਂ ਹੋ ਗਿਆ ਬਲਹਾਰੀ ਤੈਥੋਂ 

ਮੇਰੇ ਹੁਨਰ ਤੇਰੇ ਦਿਤੇ ਟੰਗ ਦੇ ਜਿਥੇ ਮਰਜ਼ੀ ਭਾਵੇਂ

ਮੇਰੇ ਸਿਰਨਾਵੇਂ ਤੇਰੇ ਤੇਰੇ ਸਿਰਨਾਵੇਂ ਬਣ ਗਏ ਨੇ ਮੇਰੇ

ਮੇਰੀਆਂ ਆਸਾਂ ਤੇਰੀਆਂ ਆਸਾਂ ਮੇਰੇ ਹੱਥ ਤੇਰੇ ਝਾਵੈਂ

ਸੱਤ ਜਨੱਮਾਂ ਦਾ ਤੇਰਾ ਮੇਰਾ ਪੱਕਾ ਵਾਹਿਦਾ ਹੋਇਆ

ਮੈਂ ਤੇਰੇ ਲਈ ਤੂੰ ਮੇਰੇ ਲਈ ਧੁਪੇ ਰੱਖੇਂ ਯਾ ਰਖੇਂ ਛਾਂਵੇਂ

ਮੈਨੂੰ ਲੱਗੇ ਮੇਰੇ ਉਤੇ ਹੁਣ ਮਿਹਰ ਕਰਤਾਰ ਦੀ ਹੋਈ

"ਥਿੰਦ" ਨੇ ਤਾਂ ਭਰੋਸਾ ਕੀਤਾ ਡੋਬੇਂ ਜਾਂ ਪਾਰ ਲਗਾਵੇਂ

ਇੰਜ: ਜੋਗਿੰਦਰ ਸਿੰਘ "ਥਿੰਦ"

                  ( ਸਿਡਨੀ ) 

            ਗ਼ਜ਼ਲ      65

ਬਾਹਰ ਨਿਕਲੋ ਸੁਪਨਿਆਂ ਦੇ ਸੰਸਾਰ ਤੋਂ

ਕੁਝ ਤਾਂ ਸਿਖ ਲਿਓ ਆਓਂਦੀ ਬਹਾਰ ਤੌਂ

ਸੌ ਵਾਰ ਸੋਚੋ ਕਿਸੇ ਦਾ ਬੁਰਾ ਕਰਨ ਵੇਲੇ

ਹਮੇਸ਼ਾਂ ਈ ਬੱਚਕੇ ਰਹੋ ਤਨੀ ਤਲਵਾਰ ਤੋਂ

ਹੋ ਸੱਕਦਾ ਤੂਫਾਨ ਕੁਝ ਨਾਂ ਰਹਿਣ ਦੇਵੇ

ਜਿਨਾਂ ਬੱਚਦਾ ਬਚਾ ਲਵੋ ਉਠੇ ਗੁਭਾਰ ਤੋਂ

ਨਹੀ ਜਾਂਣਦਾ ਕੋਈ ਅਗ਼ਲੇ ਪਲ ਕੀ ਹੋਣਾ

ਸਦਾ ਡਰਕੇ ਰਹੋ ਉਸ ਪਰਵਰਦਿਗਾਰ ਤੋਂ

ਪੁੰਨ ਕਰਕੇ ਹੀ ਹਮੇਸ਼ਾਂ ਭੁਲ ਜਾਣਾ ਏ ਚੰਗਾ

ਅਸ਼ੀਸਾਂ ਤੇ ਮਿਲੂ ਅਨਾਮ ਸੱਚੀ ਸਰਕਾਰ ਤੋਂ

ਕਦੀ ਯਾਦ ਕਰੋਗੇ ਉਸ ਦੀਆਂ ਰਹਿਮਤਾਂ ਨੂੰ

"ਥਿੰਦ"ਤੂੰ ਵਾਰੀ ਜਾਵੀਂ ਉਸ ਪਾਲਣਹਾਰ ਤੋਂ

 ਇੰਜ: ਜੋਗਿੰਦਰ ਸਿੰਘ "ਥਿੰਦ"

 ( ਸਿਡਨੀ )

                           ਗ਼ਜ਼ਲ                         64

ਰੁਖਾਂ ਦੇ ਝੁੁੰਡ ਵਿਚ ਬੈਠ ਕੇ ਪੰਛੀਆਂ ਨਾਲ ਦੋਸਤੀ ਪਾ ਲਵਾਂ

ਉਹਨਾਂ ਦੀ ਬੋਲੀ ਸਿਖਾਂ ਤੇ ਨਾਲ ਉਹਨਾਂ ਦੇ ਗੀਤ ਗਾ ਲਵਾਂ

ਸਾਰੇ ਮੇੈਨੂੰ ਪਰਵਾਰ ਦੇ ਧੀਆਂ ਪੁਤ ਤੇ ਰਿਸ਼ਤੇ ਦਾਰ ਲਗਣ 

ਉਪਰੋਂ ਡਿਗਾ ਹੋਵੇ ਜੇ ਬੋਟ ਕੋਈ ਝੱਟ ਚੁਕ ਕੇ ਸੀਨੇ ਲਾ ਲਵਾਂ

ਜਦੋਂ ਕਦੀ ਕਿਸੇ ਕੰਮ ਕਰਕੇ ਮੈਂ ਊਹਨਾਂ ਦੇ ਕੋਲ ਨਾਂ ਪੁਹੰਚਾਂ

ਦੂਜੇ ਦਿਨ ਉਦਾਸ ਲੱਗਦੇ ਗਲਾਂ ਨਾਲ ੳਹਨਾਂ ਨੂੰ ਹਸਾ ਦੇਵਾਂ

ਜੇ ਕੋਈ ਕਿਸੇ ਕਾਰਨ ਇਸ ਜਹਾਣ ਨੂੰ ਕਿਸੇ ਦਿਨ ਛੱਡ ਜਾਵੇ

ਉਹਨਾਂ ਦੇ ਵਿਚ ਜਾ ਬੈਠਾਂ ਅਤੇ ਦੁਖ ਉਹਨਾਂ ਦਾ ਵੰਡਾ ਲਵਾਂ

ਹੁਣ ਤਾਂ ਉਹ ਸਾਰੇ ਹੀ ਪਿਆਰੇ ਮਿਤਰ ਬਣ ਗਏ ਲੱਗਦੇ ਨੇ

ਦਿਲ ਕਰਦਾ ਕਿ ਰੋਜ਼ ਹੀ ਕੁਝ ਸਮਾਂ ਉਹਨਾਂ ਨਾਲ ਬਤਾ ਲਵਾਂ

ਜਦੋਂ ਕੱਦੀ ਵੀ ਕਿਸੇ ਕਾਰਨ ਮੈਂ ਬਹੁਤ ਹੀ  ਉਦਾਸ ਹੋ ਜਾਂਦਾ

"ਥਿੰਦ"ਗਲਾਂ ਬਾਤਾਂ ਕਰਕੇ ਉਹਨਾਂ ਨਾਲ ਮਨ ਪਰਚਾ ਲਵਾਂ 

ਇੰਜ:ਜੋਗਿੰਦਰ ਸ਼ਿੰਘ  "ਥਿੰਦ"

 (ਸਿਡਨੀ)

                    Advice to children      63

Think about a while

               When got a first smile

In whose lap you slept

               Who consoled when you wept

Who had been full of joy

               when you caught a little toy

Step by step, bye and bye

                 You rose high and high

Who were caring day and night

                   Watched you are always right

They must have suffered a lot

                   See you are wise and taught

Childhood over, you are grown

                    never let them feel you gone

Do some thing in-deed

They may be in some need

Eng Joginder Singh

                     "Thind"

 ( Sydney )

 ਗ਼ਜ਼ਲ                              62

ਸਤਾਰਾ ਕਿਹੜਾ ਤੋੜਕੇ ਅੱਜ ਤੇਰੇ ਵਾਲਾਂ ਵਿਚ ਸਜਾਵਾਂ

ਖਿੜਿਆ ਫੁਲ ਗੁਲਾਬ ਦਾ  ਤੇਰੇ ਮੁਖੜੇ ਤੋਂ ਵਾਰੀ ਜਾਵਾਂ

ਪਰੀਆਂ ਨੱਚਨ ਆਕੇ ਚੁਫੇਰੇ ਤੇਰੇ ਨਿਤ ਝੁਰਮੱਟ ਪਾ ਪਾ

ਧੁਮਾਂ ਸਾਰੇ ਪੈ ਗੀਆਂ ਤੇ ਆਕੇ ਸਾਰੇ ਵੇਖਣ ਨਾਲ ਚਾਵਾਂ

ਉਤਰੀ ਜਿਵੇਂ ਅਸਮਾਨੋਂ ਉਪਸਰਾ ਤੇ ਅੱਖਾਂ ਜਾਣ ਝੁੰਦਿਆ

ਮੁੱਖ ਦਿਸੇ ਲਾਲੀ ਦੁਪਹਿਰ ਦੀ ਅਪਣਾ ਪਰਛਾਵਾਂ ਪਾਵਾਂ 

ਮੇਰੀ ਅੱਡੀ ਭੁੰਜੇ ਨਹੀਂ ਲੱਗਦੀ ਤੇ ਕੱਛੋਂ ਹਾਸੇ ਨਿਕਲਦੇ

ਕਿਆਮੱਤ ਵੇਖੋ ਲੋਕੋ ਆ ਹਰ ਇਕ ਦਾ ਕੁੰਡਾ ਖੜਕਾਵਾਂ 

ਫੇਰਿਆ ਹੱਥ ਨਾਲ ਮੁਹੱਬਤਾਂ ਟਿਕ ਟਿਕੀ ਮੂੰਹ ਤੇ ਲਗੀ

ਰੱਗ ਰੱਗ ਨੱਸ਼ਾ ਹੋ ਗਿਆ ਅੱਜ ਸੁਰਗਾਂ ਦੇ ਗੇੜੇ ਲਾਵਾਂ

ਨੀਤਾਂ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਦੀਆਂ ਸੱਚੀਆਂ ਪੂਰੀਆਂ ਸਦਾ ਨੇ ਪੈਂਦੀਆਂ

"ਥਿੰਦ"ਕਿਰਪਾ ਹੋ ਗਈ ਪ੍ਰਭੂ ਦੀ ਉਹਦਾ ਸ਼ੁਕਰ ਮਿਨਾਵਾਂ

ਇੰਜ: ਜੋਗਿੰਦਰ ਸਿੰਘ  "ਥਿੰਦ"

(  ਸਿਡਨੀ )